Ξέρουμε σήμερα πως τα συστατικά υλικά του σώματός μας: τα άτομα και τα σωματίδια, είναι αυτά τα ίδια συστατικά ολόκληρου του σύμπαντος. Στην απέραντη έκταση των 15 δισεκατομμυρίων ετών φωτός που έχει φτάσει πλέον η παρατήρηση, κανένα άλλο, διαφορετικό στοιχείο από αυτά τα ίδια τα γνωστά που αποτελούν τον γήινο κόσμο μας δεν έχει ανακαλυφθεί. Τα σωματίδια αυτά γεννήθηκαν μέσα στις πυρακτωμένες καρδιές των αστεριών και ταξίδεψαν εκατομμύρια έτη φωτός στο διαγαλακτικό και διαστρικό διάστημα, ώσπου να φτάσουν ως εμάς και να συνθέσουν τα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Ο άνθρωπος είναι - κυριολεκτικά - το παιδί του σύμπαντος. Το πιο σύνθετο ίσως προϊόν μιας εξέλιξης που άρχισε δισεκατομμύρια χρόνια πριν και κανείς δεν ξέρει αν και πως κάποτε θα τερματιστεί. Όχι μόνο τα ζώα του πλανήτη μας, όχι μόνο τα φυτά, όχι μόνο η γη, ο Ήλιος και οι πλανήτες μας, μα ο Γαλαξίας ολόκληρος και τα άστρα όλου του κόσμου είναι για εμάς όντα οικεία και συγγενικά. Το σύμπαν είναι το σπίτι και ο γεννήτοράς μας. Κι εμείς, σαν ευγνώμονα τέκνα ενός γενναιόδωρου πατέρα του ανταποδίδουμε σήμερα ένα μέρος αυτής της ευεργεσίας. Πώς; Θέτοντας στην υπηρεσία του το πιο σπάνιο χάρισμα που έχουμε στη διάθεσή μας, τη συνειδητή σκέψη. Χάρη σε αυτήν ο τυφλός και κουφός αυτός γίγαντας αποκτά την δυνατότητα, για πρώτη φορά μέσα στην δισεκατομμυριόχρονη ύπαρξή του, να ρίξει μέσα από τις δικές μας αισθήσεις και τη δική μας διάνοια ένα νοήμον βλέμμα στην ως τότε τυφλή πορεία του· να σκεφτεί το παρόν και το μέλλον του δημιουργικού του έργου. Και αποκτώντας την αυτογνωσία, βλέπει ίσως να ανοίγει εμπρός του η ελπίδα μιας πρωτοφανούς, αναπάντεχης δυνατότητας: να μπορέσει κάποτε να κατευθύνει ο ίδιος, συνειδητά πια, την εξέλιξή του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]