Χιόνια, χιόνια, χιόνια! Κρύο φαρμάκι! Τα δέντρα ξεγυμνωμένα απ’ τα φύλλα τους μοιάζουν σαν ψηλόλιγνοι γίγαντες! Όλοι οι χωρικοί κλειδαμπαρωμένοι μέσα στα σπίτια τους! Τα τζάκια καίνε ασταμάτητα. Αραιά και που θα συναντούσες κανέναν άνθρωπο στο δρόμο. Αλλά και που να βρεις κι αυτόν τον κάποιον; Έχει μείνει και κανένας πια στο χωριό; Ρήμαξε ο τόπος στην επαρχία! Δυο-τρεις τσομπαναραίοι απομένουν ακόμα, και άλλοι πέντε έξι γέροι, που κάνουν τον έσχατο αγώνα της ζωής, πολεμώντας δυο φοβερούς εχθρούς: τη μοναξιά και τα γεράματα! Καρτερούν υπομονετικά το καλοκαίρι για να ανοίξουν μύτη στον κόσμο γύρω. Ίσως και κάποιοι παραθεριστές επισκέπτες να τους θυμηθούν!. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]