Όταν η Σιμόν έδωσε όρκο αιώνιας πίστης στον Ζαν-Πολ, ήταν ο μόνος άνθρωπος που είχε συναντήσει ως τότε τον οποίο μπορούσε να θεωρήσει `ομόλογό` της σε επίπεδο σκέψης. Ο δεσμός τους, που κράτησε μια ολόκληρη ζωή, αποδείχθηκε πιο βιώσιμος από πολλούς γάμους. Η δύσκολη παιδική ηλικία και των δυο τους, τα ιδεολογικά `πυροτεχνήματα` που τόσο καλά γνώριζαν να κατασκευάζουν, αλλά και η ενστικτώδης ανάγκη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλο, αποτέλεσαν τον συνεκτικό ιστό μιας σχέσης που λάμπρυνε τον 20ο αιώνα. Η περίφημη `συμφωνία` τους που συμπεριλάμβανε και την ελευθερία να συνάπτουν σχέσεις με τρίτα πρόσωπα, κατάργησε εξαρχής κάθε σύμβαση του αστικού γάμου. Έμελλε να διαρκέσει μισόν αιώνα. Ωστόσο, τίποτα απ` όλα αυτά δεν κατορθώθηκε χωρίς πόνο, πράγμα που και οι δύο φρόντιζαν να συγκαλύπτουν επιμελώς, προς χάρη του κοινού τους μύθου. Μόνο που, με τα χρόνια, η αντίφαση ανάμεσα στον μύθο και τη σκοτεινή πραγματικότητα μετατράπηκε σε αληθινή άβυσσο...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
