Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να διδάξει τα βασικά στοιχεία της μουσικής. Η ενορχήστρωση είναι ένας από τους πιο προχωρημένους κλάδους της μουσικής τέχνης που δεν πρέπει να τον επιχειρήσει κανείς μέχρις ότου έχει αποκτήσει σοβαρές γνώσεις στις βάσεις της μουσικής. Δεν είναι δυνατόν να γράψει κανείς για οποιαδήποτε ομάδα οργάνων, ή να επιχειρήσει επιτυχώς τη μελέτη της ενορχηστρώσεως χωρίς να έχει πλήρη γνώση (και με κάθε δυνατότητα αυτενέργειας) της θεωρίας της μουσικής. Τα βασικά μαθήματα ρουτίνας της μουσικής έχουν τεράστιο ενδιαφέρον για τον ενορχηστρωτή, και πολλοί διάσημοι ενορχηστρωτές ξανάνοιξαν τα πρώτα τους μουσικά αλφαβητάρια προσπαθώντας να βελτιώσουν την τεχνική τους.
Η θεωρία, η αρμονία και η μουσική γραφή (σημειογραφία) είναι τα εργαλεία της τέχνης. Κανείς δεν πρέπει να τα ξέρει τόσο καλά και κανείς δεν τα χρησιμοποιεί τόσο συχνά όσο ο ενορχηστρωτής. Η τεχνική έχει τεράστια σημασία στο γράψιμο για όργανα και χαρακτηρίζει τον τεχνίτη που χρησιμοποιεί μ` ευχέρεια τα εργαλεία του. Οπλισμοί κλειδιών, κλειδιά, κλίμακες, δομή των συγχορδιών και των αναστροφών τους, είναι λίγες από τις απαιτούμενες στοιχειώδεις γνώσεις. Η εξοικείωση με την αντίστιξη και η κατανόησή της, καθώς επίσης και του κανόνα και της φούγκας είναι προϋποθέσεις αναγκαίες για προχωρημένη εργασία. Αν ο αναγνώστης δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του θα κάνει καλά να τις ξεσκονίσει ή να πάρει κάποιο καλό διδακτικό βιβλίο και να το χρησιμοποιεί εν συνδυασμό) με το παρόν. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]