Ένα πουλί, κρατώντας στο ράμφος του ένα σποράκι, ψάχνει στην τσιμεντένια πολιτεία να βρει μια αυλή. Μόνο εκεί, κοντά στα παιδιά, θέλει ν` αφήσει το σποράκι να φυτρώσει, να γίνει όμορφο δεντράκι, κι έτσι να γίνουν τα όνειρά του αληθινά. Μα δυστυχώς πουθενά δε βλέπεις αυλές, πουθενά παιδιά. «Στο τσιμέντο δεν μπορώ να φυτρώσω! Και τα όνειρά μου ποτέ δε θα γίνουν αληθινά!. . . Τώρα, πουλάκι, μπορείς να με φας!» θα πει λυπημένο το σποράκι στο πουλί, που του `χει χαρίσει τη ζωή. Μα γρήγορα θ` αρχίσουν να ξαναψάχνουνε μαζί. Άραγε θα τα καταφέρουν; Μια τρυφερή ιστορία ανάμεσα στο σποράκι και το πουλί - μια ιστορία για το περιβάλλον μας, για τη ζωή μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]