"Με κορόιδεψες".
Έξω απ` το παράθυρο του αυτοκινήτου οι ελιές ασήμιζαν. Τα παχουλά δάχτυλα του Στέργιου έσφιξαν το τιμόνι.
"Τι;"
"Λέω, με κορόιδεψες".
Με είχε μαζέψει απ` τον Λογαρά, με ο υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Καθόμουν κάτω απ` τη σκιά τής εξέδρας τού ναυαγοσώστη και άλλαζα μαγιό, όταν τον είδα να πλησιάζει με το χαρακτηριστικό του βήμα πάπιας. Από την άλλη ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά εκείνος έβγαλε ένα μαντίλι από την τσέπη, σκούπισε το μέτωπό του και με ρώτησε αν θα γίνουμε συγχωριανοί τελικά. [...]
