[...] Το "σλαβικό πρόβλημα" συνοδεύει, όπως είναι γνωστό, το νεοελληνικό κράτος από τη στιγμή σχεδόν της γένεσής του και αποτελεί, χάρη στη θεωρία του Φαλλμεράυερ, μόνιμο σημείο αναφοράς τόσο στην ακαδημαϊκή συζήτηση για την εθνική ταυτότητα των Νεοελλήνων, όσο και στην προσπάθεια της ελληνικής Πολιτείας να αντιμετωπίσει το "θεωρητικό" σκέλος αξιώσεων, που κατά καιρούς προβάλλουν οι βόρειοι γείτονές της. Το ζήτημα έχει, λοιπόν, δυο εκφάνσεις: α. την ακαδημαϊκή, δηλ. την χωρίς προκαταλήψεις εξέταση της διαχρονικής παρουσίας του σλαβικού στοιχείου στον ελληνικό χώρο (όπως αυτή τεκμαίρεται από τις ιστορικές πηγές) και β. την πολιτική, την προσπάθεια δηλ. να ενταχθούν μέσα στο διπλωματικό παιχνίδι "επιστημονικά" επιχειρήματα, γλωσσολογικής ή ιστορικής υφής. [...] (απόσπασμα από τη σελ. 38 του βιβλίου)
