Ο βυζαντινός Ελληνισμός έχει έντονη συνείδησι της ιστορικής του συνεχείας. Γι` αυτό, στρέφεται διαρκώς προς τις ρίζες του. Αντλεί δύναμι και έμπνευσι από τον προγενέστερό του Ελληνισμό. Αντιμετωπίζοντας χωρίς ανάπαυλα εχθρούς αγρίους, απολίτιστους, αλλόφυλους, αλλόθρησκους, αλλόγλωσσους, αλλότροπους στρέφεται ολοταχώς προς τα πίσω με την έννοια της διαφυλάξεως των στοιχείων που συνθέτουν την ιστορικώς διαμορφωμένην ιδιαιτερότητά του. Θέλει να διασώση την ελληνικότητά του, να την διατηρήση και να την μεταδώση στις επόμενες γενεές των Ελλήνων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
