Το παράθυρο ως στοιχείο ενός χώρου είναι απαραίτητο τόσο για το φωτισμό του εσωτερικού με φυσικό φως, όσο και για την ανανέωση του αέρα. Επίσης αποτελεί ένα κατ` επιλογήν κανάλι επικοινωνίας με τον έξω κόσμο: άλλοτε το χρησιμοποιούμε για να έχουμε οπτική επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον ( ακόμα και για να πιάσουμε συζήτηση με τους γείτονες ) και άλλοτε είτε για να απομονωθούμε προσωρινά είτε για να προφυλαχτούμε από το κρύο, κρεμώντας κουρτίνες ή τοποθετώντας παντζούρια. Αν δούμε το παράθυρο μόνο ως προς την πρακτική του λειτουργία, δεν κατέχει σχεδόν καθόλου συναισθηματική αξία. Όταν όμως το δούμε ως στοιχείο του σπιτιού μας, της εστίας μας, τότε παίρνει άλλη διάσταση, γίνεται πρόσωπο.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]