Ακόμη και κατά τη συγγραφή ενός τεχνοκρατικού βιβλίου ο συγγραφέας του χρειάζεται κάποιες φορές να γράφει όπως ο ποιητής με πάθος και αγάπη και όχι με ιδιοτέλεια. Για το λόγο αυτό στη θάλασσα της λογικής του βιβλίου επιπλέουν και «κάποιες συναισθηματικές σταγόνες». . . Ποτέ δεν αποδέχτηκα τη μορφή του ελεγκτή-τεχνοκράτη που εκτελεί ορισμένες εργασίες μέσα σε πλαίσια που δεν αμφισβητεί, δεν συζητάει, απλώς ενεργεί, του ελεγκτή που επεξεργάζεται αριθμούς και νομικές έννοιες και αγνοεί τους βασικούς παράγοντες και τις υπόγειες δυνάμεις που επηρεάζουν και τελικά διαμορφώνουν τον ίδιο και τα υλικά της εργασίας του. Ο έλεγχος υπέρ του δημοσίου συμφέροντος συναντά την ουσία του στην ηθική στάση ζωής των οργάνων του και όχι στη μεθοδολογία και τις τεχνικές άσκησής του. Οι ανεπτυγμένες χώρες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν και πάλι ότι «πάντων μέτρον άνθρωπος» και να βαδίσουν στον 21ο αιώνα ενθυμούμενες ότι η αόρατος χειρ που κινεί τον καπιταλισμό δικαιώνεται μόνο από τις αξίες και την ηθική εκείνων τους οποίους κινητοποιεί.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]