Πόσο εύκολο είναι να πει κανείς την αλήθεια για τον εαυτό του και την ιστορία, όταν η ίδια η ιστορία τον αναγκάζει να θάψει τον εαυτό του κάτω από προσωπεία και πληγές; Η τραγικότητα του απωθημένου παρελθόντος κάνει τις λέξεις πιο αιματηρές κι από τον πόλεμο, πιο τελεσίδικες κι από το θάνατο. Παγιδευμένος στο λαβύρινθο της κατασκοπείας και των πολιτικών εξελίξεων, που μεταβάλλουν αδιάκοπα τον παγκόσμιο χάρτη εκμηδενίζοντας την ανθρώπινη ζωή, ο (αντι)ήρωας του Μακίν αγωνίζεται να ξαναβρεί την ταυτότητά του μέσα από τις κατακερματισμένες αναμνήσεις του και τη βίαιη τρυφερότητα ενός έρωτα που είναι εξαρχής καταδικασμένος... Μια ελεγεία για την αυτοκρατορία που κατέρρευσε κάτω από το ίδιο της το βάρος. Ένας θρήνος για τη χαμένη αγάπη. Μια σπαρακτική καταγραφή του παραλογισμού της ιστορίας, και συνάμα ένας ύμνος στην ελπίδα που αρνείται πεισματικά να σβήσει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]