Ένας πιτσιρίκος περιγράφει ένα πασχαλιάτικο ταξίδι στην Σπάρτη. Θυμάται τα αρχαία Σπαρτιατόπουλα που χαιρέτησε στον Ευρώτα, το βουνό-τούρτα και τη σπηλιά των γονδολιέρηδων, το μισοπεθαμένο χωριό και την Κακιά Μάγισσα, που τη φοβόταν τότε που πήγαν τον Επιτάφιο βόλτα. Μιλάει για τον πόλεμο που άρχισε και τελείωσε τη νύχτα της Ανάστασης και, τέλος, για τ` αρνί, την πέτσα του και τον τελευταίο Μοϊκανό. Και ας έλεγε η μαμά του ό,τι έλεγε. . . (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
