Είναι δυνατόν στην εποχή μας αρχιτέκτονες, πλανόδιοι μουσικοί, σκιτσογράφοι, νοικοκυρές, ερασιτέχνες, ραδιοπειρατές, αγρότες, συγγραφείς, ταχυδρομικοί διανομείς, τρεμάμενοι αγιογράφοι και τεχνίτες μωσαϊκών να συζητούν για φαντάσματα; Είναι δυνατόν κάποιοι που πέθαναν άωροι, αδικαίωτοι κι αδικοσκοτωμένοι να εμφανίζονται ως φαντάσματα και να απαιτούν δικαίωση; Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη λίμνη Στυμφαλία και τη νήσο Ύδρα; Με τον Ανδρέα Καρκαβίτσα και τον Ιπποκράτη; Τον Παυσανία και τον Έβλια Τζελεμπί; Την Πολυξένη της Τροίας και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη; Και οι φωτιές στα υψώματα; Πώς συνδέονται; Μα σε ένα βιβλίο φαντασμάτων οι αποκαλύψεις δε γίνονται ποτέ στο οπισθόφυλλο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]