Τα όσα ιστορούνται στο βιβλίο συνιστούν σύνθεση μεγάλου αριθμού πηγών ιστορικής οντότητας κλασικής και ηλεκτρονικής μορφής (Γαλλικών, Ιταλικών, Αγγλικών, Ελληνικών), με την σαφή επισήμανση πως ιστορική βεβαιότητα θα μπορούσε να έχει κάποιος για γεγονότα των οποίων υπήρξε αυτόπτης μάρτυς, παρότι ακόμη και σε αυτή την περίπτωση εμφιλοχωρεί κάποια αβεβαιότητα.
Οι ιστορικές πηγές κατά κανόνα είναι προϊόν γνώσης εκ γνώσεως ετέρου, συχνάκις και εξ ετέρου, κλπ, ενέχουν δε στοιχεία ιστορικότητας με τη γνήσια έννοια, αλλά και ιστόρηση λαϊκής παράδοσης, καθώς και αναπόφευκτη μυθοπλασία. Ο κατά περίπτωση επιχειρών ιστορική σύνθεση αντλώντας υλικό από πηγές, καλόν είναι να μην εκφράζει τη γνώμη του ή τις προτιμήσεις του, αλλά στεγνά και αμερόληπτα να ιστορεί.
Θεμελιώδες συστατικό ιστορικού πονήματος πρέπει να είναι η παράθεση χρονολογιών, ονομασιών (προσώπων και χώρων) και πηγών άλλως το πόνημα συνιστά παραμύθι του τύπου "μια φορά κι` ένα καιρό ήταν κάποιος κάπου κάποτε".