(...) Η επιλογή των «Εικόνων» δεν έγινε εξαρχής με συγκεκριμένα κριτήρια, γιατί μετάφραζα μια είκόνα κατά διαστήματα και σύμφωνα με τις προσωπικές μου προτιμήσεις. Όταν συγκεντρώθηκαν αρκετές εικόνες και τις διάβασα όλες μαζί, παρατήρησα ότι ήταν αντιπροσωπευτικές καθεμιά για διαφορετικό λόγο -π.χ. για την προτίμηση του Φιλόστρατου στον Όμηρο (Αντίλοχος) και στον Ευριπίδη (Ιππόλυτος, Βάκχες, Σεμέλη, Ηρακλής μαινόμενος) για το ειρωνικό χιούμορ του και το ανάλαφρο ύφος του (Αριάδνη, Η γέννηση της Αθηνάς, Η ανατροφή του Αχιλλέα), για την ικανότητά του να ερμηνεύει τους πίνακες με γνώση και ακρίβεια, και την ευαισθησία του έμπειρου τεχνοκριτικού (Κώμος) για τον ρητορικό, δύσκολο και πολύπλοκο λόγο του (Βόσπορος) και τέλος για τη συνείδηση της ταυτότητάς του ως Έλληνα (Θεμιστοκλής). (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]