Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στην αρχή όλοι γελούσανε με το όνομά μου. Διονύσης. Άκου Διονύσης! Γιατί δηλαδή; Έπρεπε να με λένε Αζόρ ή Ρεξ ή Ρόκυ; Εμένα ο νονός μου, ο σπουδαίος καθηγητής, ο άνδρας της καλής κυρίας που με διάλεξε από την Οξφόρδη, είναι ο αδελφός της μαμάς μου. Αυτός λοιπόν, που είναι και σοφός, σκέφθηκε ότι, αφού έφθανα στην καινούργια μου πατρίδα την ημέρα της γιορτής του Πολιούχου, έπρεπε να τον τιμήσω, κι έτσι μου έδωσαν το όνομά μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος γι` αυτό. Είναι πρωτότυπος, γνωστός και μασκότ όλης της περιοχής.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
