«Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους». Βεβαίως, διότι η γενετική κληρονομιά μου είναι μοναδική. Μοναδικές είναι και οι εμπειρίες μου. Το μόνο κοινό που έχω με όλους τους άλλους είναι η δυνατότητα να συμμετάσχω στην ίδια τη «δημιουργία» μου, με βάση αυτά που προσέλαβα. Πρέπει όμως και να με αφήσετε να το κάνω.
Ευχαριστώ, γονείς μου, που το ωάριο και το σπερματοζωάριό σας περιείχαν όλες τις συνταγές κατασκευής των ουσιών από τις οποίες είμαι φτιαγμένος.
Ευχαριστώ, οικογένειά μου, για την τροφή, τη ζεστασιά, την τρυφερότητα, που μου επέτρεψαν να μεγαλώσω και να διαμορφωθώ.
Ευχαριστώ, δάσκαλοί μου, για τη μεταβίβαση όσων γνώσεων μπόρεσε να συσσωρεύσει η ανθρωπότητα μελετώντας το Σύμπαν.
Ευχαριστώ εσάς που με αγαπήσατε, για την αναντικατάστατη αγάπη σας.
Εγώ, όμως, πρέπει να ολοκληρώσω το έργο μου, να το επιστεγάσω. Ξεχάστε αυτό που θέλατε να είμαι. Δεν οφείλω να εκπληρώσω τα όνειρα που είχατε για μένα, γιατί τότε θα ήταν σαν να πρόδιδα την ανθρώπινη φύση μου. Για να γίνω αληθινός άνθρωπος, μου οφείλετε ένα τελευταίο δώρο: την ελευθερία να γίνω αυτός που επιλέγω να είμαι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]