Εξετάζοντας τις χερσαίες επικοινωνίες κατά τον 18ο αιώνα στην ελληνική χερσόνησο, ανοίγει κανείς δρόμους προς όλες τις κατευθύνσεις της Ιστορίας. Στην παρούσα μελέτη το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται περισσότερο σε ορισμένες από τις βασικές συνισταμένες της χερσαίας επικοινωνίας, δηλαδή στους δρόμους, στις κατευθύνσεις και στη δομή της διεξαγωγής της χερσαίας διακίνησης, για να καταλήξουμε στους χρήστες και στο κόστος της. Προκειμένου ν` αναφερθεί κανείς στην ελληνική χερσόνησο τον 18ο αιώνα, οφείλει να προσδιορίσει τα βόρεια σύνορα της, πράγμα όμως ανέφικτο, διότι τα Βαλκάνια αποτελούσαν ένα γεωγραφικό σύνολο ενταγμένο στην οθωμανική κυριαρχία. Για την οριοθέτηση των βορείων συνόρων της ελληνικής χερσονήσου, χρησιμοποιήσαμε τα όρια της γεωγραφικής συντεταγμένης του 42ου παραλλήλου, σύμφωνα με μια νοητή γραμμή που αρχίζει από τα Σκόδρα για να καταλήξει στην Αδριανούπολη, περνώντας από τα Σκόπια και τη Φιλιππούπολη. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]