Μπορούμε να παρομοιώσουμε την επιστήμη της ιστορίας με ένα τεράστιο ψηφιδωτό. Δυστυχώς, όμως, του λείπουν πολλές ψηφίδες. Με την πάροδο του χρόνου, η ημιτελής εικόνα του παρελθόντος αρχίζει να συμπληρώνεται καθώς το διαβαθμισμένο αρχειακό υλικό γίνεται προσβάσιμο στους εκατοντάδες διψασμένους ερευνητές. Φυσικά, όπως και στην αρχαιολογία, μερικές ψηφίδες ποτέ δεν φτάνουν στο φως της επιφάνειας. Παραμένουν επτασφράγιστα μυστικά και συχνά τροφοδοτούν κάθε λογής σενάρια συνωμοσίας. Πολλές από αυτές τις ψηφίδες ανήκουν στους έλληνες διπλωμάτες που υπήρξαν ανέκαθεν δημόσιοι λειτουργοί με την υψηλότερη καλλιέργεια, εκπαίδευση και ευθυκρισία ανώτερη σύγχρονων τους διπλωματών ξένων κρατών, όσον αφορά κρίσιμα γεγονότα της εποχής που έζησαν. Οι προβλέψεις τους αποδεδειγμένα διαπιστώνεται σήμερα πως υπήρξαν και ρεαλιστικές και ακριβείς, άσχετα αν η χώρα μας, μικρή και με οικονομία που ποτέ δεν απέκτησε θετικό πρόσημο, φρέναρε τις κυβερνητικές αποφάσεις στην υιοθέτηση επιλογών που η ελληνική διπλωματία κάθε φορά υπεδείκνυε...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]