Ο Μένανδρος, κορυφαίος ποιητής της ελληνιστικής περιόδου, σφράγισε την ύπαρξη και την ανάπτυξη της Νέας κωμωδίας. Στα έργα του ηθογραφεί με τρόπο αριστουργηματικό τους ανθρώπους του καιρού του, τον ιδιωτικό τους βίο, τα προβλήματα και τις έγνοιές τους. Οι ήρωές του, με τις μικρές ή μεγάλες παραλλαγές του χαρακτήρα τους, αντανακλούν την ψυχοσύνθεση και τη δομή της κοινωνίας της εποχής του.
Το πλέγμα των ανθρώπινων σχέσεων που ξετυλίγεται μέσα από τους στίχους του σκιαγραφεί τους δικαιικούς κανόνες που ρύθμιζαν τις σχέσεις αυτές. Στα έργα του αποκαλύπτεται το πεδίο του αττικού οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου, αναδεικνύοντας ιδιαίτερα σημαντικούς κοινωνικούς θεσμούς, όπως η εγγύη, ο γάμος, η προίκα, το διαζύγιο, η έκθεση των ανεπιθύμητων νεογνών, η υιοθεσία με διαθήκη, η εκούσια ή ιδιωτική διαιτησία κ.ά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]