Ανήμερα τα Φώτα, το δειλινό της παραμονής του Αϊ-Γιαννιού, η κάκω η Μήτραινα, σαν όλες τις παραμονές του Αϊ-Γιαννιού, έσφαξε μια παχιά και μεγάλη κότα, από τες δέκα-δώδεκα κοτούλες που είχε στην πλατύχωρη αυλή της, τη ζεμάτησε, τη μάδησε και την έβαλε να βράσει ακέρια, μέσα σ` ένα κακάβι, συγύρισε το σπιτοκάλυβό της, έστρωσε στην κορυφή της παραστιάς τη νυφιάτικη την προκόβα της, έδεσε τη γκρινιάρα της τη σκύλα στην κρικέλα, και περίμενε, σαν όλες τις παραμονές του Αϊ-Γιαννιού, νάρθει ο ξενιτεμένος της ο Γιάννης, ξημερώνοντας του Αϊ-Γιαννιού...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
