Η μελέτη αυτή είναι μια συμβολή στη `Θεραπευτική αγωγή του λόγου`. Σκοπός του συγγραφέα είναι να φέρη το θέμα αυτό από μια νέα άποψη στον επιστημονικό, κυρίως ψυχολογικο-παιδαγωγικό κύκλο έρευνας, για μια βαθύτερη και πλατύτερη θεώρηση του και μαζί να δείξη την πραγματική κοινωνική σημασία του, προκαλώντας έτσι το ενδιαφέρον της κοινωνίας επάνω στο θέμα αυτό που αυτήν κυρίως αφορά σαν άτομα και σαν σύνολο. Η γλώσσα είναι ζήτημα πολιτιστικής διαβάθμισης ενός λάου, που κρίνεται όχι μόνον απ` τα υψηλά καλλιτεχνικά επιτεύγματα του λόγου των ολίγων προικισμένων μελών του αλλά κι` από τη γλωσσική του συμπεριφορά στην καθημερινή του ζωή. Η γλώσσα δεν είναι όργανο μόνο καλλιτεχνικής έκφρασης αλλά και αναντικατάστατο όργανο της πρακτικής ζωής του ιδίου ατόμου καί κυρίως καθοριστικό της σχέσης του με τους συνανθρώπους του, καθοριστικό του βαθμού της κοινωνικής του ένταξης και αποφασιστικό για την επιτυχία του στον αγώνα της επιβίωσής του. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
