Η φιλοσοφία της τέχνης που εμπεριέχεται στο έργο του Merleau-Ponty αποτελεί οργανικό μέρος της φιλοσοφίας του και συνδέεται με τους βασικούς της άξονες. Η εγγενής αυτή σύνδεση ανιχνεύεται στα πλαίσια μιας φιλοσοφικής πορείας που ξεκινά από μια φαινομενολογία της αντιληπτικής συνάντησης ανθρώπου και κόσμου και καταλήγει σε μια οντολογία θεμελιωμένη στην αλληλουχία τους και διανοιγόμενη από τη διερεύνηση του ορατού στη διερεύνηση των αόρατων διαστάσεών του. Εστιασμένη στην ορατότητα, η τέχνη και κυρίως η ζωγραφική αναδεικνύεται αρωγός της οντολογίας αυτής, καθώς αντιμετωπίζει την ορατή πραγματικότητα ως αίνιγμα και ως θαύμα και, διαταράσσοντας τις νοητικές οριοθετήσεις, εκφράζει όχι μόνο τις ορατές αλλά και τις αόρατες όψεις της, τον πλούτο και τον δυναμισμό της, με τη δημιουργία μορφών γενεσιουργών νοήματος που την αποκρυπτογραφούν μεταμορφώνοντάς τη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]