Έλεγαν για τον αββά Σισώη, πως όταν έφτασε στα τελευταία του, έλαμψε το πρόσωπο του και φαινόταν
σαν να συνομιλεί με κάποιους. - Με ποιόν μιλάς πάτερ; τον ρώτησαν οι πατέρες που κάθονταν κοντά του. - Να, ήρθαν οι άγγελοι να με πάρουν, αποκρίθηκε εκείνος, και τους παρακαλώ να μ` αφήσουν λίγο να μετανοήσω. - Δεν έχεις πια ανάγκη από μετάνοια, πάτερ, του είπαν οι γέροντες. - Πραγματικά δεν ξέρω, τους απάντησε, αν έβαλα ακόμη αρχή. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
