Το βιβλίο αυτό αποτελεί την αναθεωρημένη μορφή μιας μονογραφίας για τη δικαιοσύνη και το συμφέρον στην περιοχή της πολιτικής ρητορείας. (. . .) Η απόφασή μου για την έκδοση της μονογραφίας στην παρούσα μορφή υπαγορεύθηκε αρχικά από την ανάγκη συμπλήρωσης του προηγουμένου βιβλίου μου (Yatromanolaki 1997) για μια συγκριτική μελέτη της πολιτικής θεωρίας του Αριστοτέλη στη Ρητορική και της πολιτικής ρητορείας του Δημοσθένη με την προσθήκη στο υπάρχον υλικό μιας πληρέστερης βάσης δεδομένων. Η ανάγκη αυτή προέκυψε από το γεγονός ότι, ενώ στο θεωρητικό μέρος του βιβλίου εξετάζονται οι έννοιες του συμφέροντος και του δικαίου σε διακειμενικό επίπεδο (Πολιτικά - Ηθικά και Ρητορική), καθώς και η έννοια του νόμου στην πολιτική ρητορεία, στο δεύτερο, και πρακτικό μέρος του βιβλίου, ερευνάται αποκλειστικά η χρήση των νόμων, ως μέρος των ατέχνων πίστεων, σε όλους τους πολιτικούς λόγους του Δημοσθένη. Στη συνέχεια, ωστόσο, ενώ παρέμεινε η βάση σύγκρισης με την αριστοτελική θεωρία, το παρόν βιβλίο διατηρεί την αρχική μορφή της μονογραφίας ως μιας αυτόνομης έρευνας για την εξωτερική πολιτική και το γενικότερο πολιτικό κλίμα στην Αθήνα των μέσων του 4ου αι π.Χ., με επίκεντρο τη διερεύνηση των εννοιών του συμφέροντος και της δικαιοσύνης, στους τρεις υπό εξέταση λόγους. Έτσι, μολονότι η παρούσα έρευνα δεν καλύπτει το σύνολο των πολιτικών λόγων του Δημοσθένη, πράγμα που θα επηρέαζε αναπόφευκτα την οικονομία της, συνιστά, όπως πιστεύω, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν και συνυπάρχουν οι συγκεκριμένες έννοιες ως ειδικοί τόποι στη ρητορική πράξη και, κατά τούτο, εκπληρώνει τον αντικειμενικό της στόχο. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]