Το «Δεκαήμερο» ξετυλίγεται στους λόφους του Φιέζολε, λίγο πιο έξω από τη Φλωρεντία, το σωτήριο έτος 1348. Δέκα νέοι, εφτά κορίτσια και τρία αγόρια, έχουν καταφύγει εκεί πάνω για να γλιτώσουν από την πανούκλα που μαστίζει την πόλη. Οι τολμηρές ιστορίες που διηγούνται - δέκα κάθε μέρα - δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι που κερδίζει αναβολές από το θάνατο, όπως στις «Χίλιες και μία νύχτες». Είναι, κυρίως, ένας διαλεκτικός ύμνος στη ζωή, και όπως πρώτος επισήμανε ο Πετράρχης, μια εκπληκτική άσκηση ύφους, που έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς για την ιταλική λογοτεχνία ως τον δέκατο όγδοο αιώνα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
