(. . .) Ο Δάντης είναι πρόσωπο μυθικό. Ανέκαθεν μυθικό: ο θρύλος γύρω του έθαλλε ενόσω ζούσε ακόμη, δίχως αυτό να σημαίνει ότι, όσον τον αφορά, ο θρύλος είναι λιγότερο πραγματικός - λιγότερο αποκαλυπτικός και διαφωτιστικός - από την ίδια την πραγματικότητα. Ίσως η λύση να συνίσταται, προκειμένου να μην προδώσει κανείς τη μοναδικότητα της πορείας του, στο να αφήσει τα στοιχεία του θρύλου που μνημονεύονται είτε από τον ίδιο είτε από άλλους να συγκρουστούν από μόνα τους με το `Πραγματικό`, με την πρωτοφανή ιδιότητα ενός πραγματικού που αυτή η ασυναγώνιστη ύπαρξη θέτει αδιαλείπτως σε κρίση. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
