Δε θέλει και πολύ. . . Συμβαίνει ξαφνικά, ενώ τρέχεις ως συνήθως για να τα προλάβεις όλα. Όσο περιμένεις στην ουρά. Στην έκτη δίαιτα που κάνεις χωρίς αποτέλεσμα. Μπροστά στην ντουλάπα με τα ρούχα σου που τα σιχαίνεσαι. Τη χιλιοστή φορά που διαπιστώνεις ότι εκείνος δεν καταλαβαίνει. . . Όχι, δε θέλει και πολύ. . . Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, μπαίνεις κι εσύ στο κλαμπ των Τρελαμένων Γυναικών. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
