ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
Φθινοπωρινά φύλλα ανερμάτιστα πέφτουν,
λαμπερά , ευωδιαστά
στη θέληση του ανέμου παρασύρονται
κάθομαι,νοιώθω,ριγώ.
Φθινοπωρινός άνεμος
χορέυει στο ξέφωτο,
σαν νεράιδας φτερά
ασημένια,βαθυπράσινα,φωτεινά
με χλωμές δαντέλες.
Ο άνεμος φυσά
το χορτάρι σαν κύμα
με παράξενα χρώματα κινείται,
στα λιβάδια τα πορφυρά
όπου τα κιτρινόμαυρα δέντρα ψιθύριζουν
και αντηχουν σαν μελωδία λυρική.
Αγκαλιάζομαι και απο τη ζάλη ξυπνώ
ένα σάλεμα ελαφρό,
τα σύννεφα έστεκαν ψηλά
τα δέντρα λυγίζουν σιωπηλά
και ο φθινοπωρινός αγέρας
στο μαγικό δειλινό,
την ανείπωτη μοναξιά μου θυμάται
