(. . .) Η Γλυπτική, όπως υποστηρίζει ο Herbert Read, αντανακλά την ύπαρξη π.χ. τα ελληνικά κλασικά αγάλματα αναπαριστούν την πνευματική ύπαρξη του μοντέλου: το σκεπτόμενο ύφος του Ερμή του Πραξιτέλη δηλώνει επίγνωση του πνευματικού μεγαλείου του ανθρώπου και ταυτόχρονα την μελαγχολία για την μοίρα του επειδή, ο θάνατος παραμονεύει. (. . .) Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους γλύπτες, που αποτελούν το πρώτο μέρος της έρευνας, έχουν αποβιώσει. Στους πλείστους έκλεισε πίσω αθόρυβα η πόρτα της ζωής και το έργο τους θα παρέμενε ίσως για πάντα άγνωστο στους μεταγενέστερους συμπολίτες τους. Θέλησα να τους επαναφέρω στην μνήμη τους πριν τους καταπιή η ανωνυμία. Τους χρωστάμε ή μας χρεωστούν; Όσο για τους ξυλογλύπτες, οι τεχνίτες των πρώτων εκκλησιών, πλην του Αγίου Ανδρέα και της Παντανάσσης, έχουν ήδη χαθεί. Μεταξύ τους θα ήταν και πατρινοί. Αν οι προγενέστεροι ανήκουν ήδη στο Πάνθεον των αγνώστων, οι εν ζωή δίνουν ένα θαρραλέο παρόν. Πιστεύω ότι οι γλύπτες και ξυλογλύπτες ερωτεύθηκαν την Τέχνη και την υπηρέτησαν είτε για βιοποριστικούς λόγους, είτε γιατί τους ταξίδευε και τους εμαύλιζε ερωτικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]