Τα πανάρχαια χνάρια της φίλης του Ηρακλή Κέρθης και του γιου της Κάρθαγου, που ίδρυσαν την περίφημη ελληνική αποικία Καρθαγένη (Καρχηδόνα) στη σημερινή Τυνησία, δεν ήταν τα μόνα ελληνικά βήματα στη νότια ακρογιαλιά της Μεσογείου. Ήταν η αρχή μιας ακόμη Μεγάλης Ελλάδας, της Μεγάλης Ελλάδος της Αφρικής, που το διάβα της σημάδεψε το ταξίδι του Ηρακλή, το πέρασμα των Αργοναυτών, ο ερχομός του Οδυσσέα, αλλά και ο γενναίος Βελισάριος, που θα φέρει τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Τόσο παλιά είναι η παρουσία των Ελλήνων στη Βόρειο Αφρική· ονόμασαν Βερβέρους τους ντόπιους λαούς, ονομασία που υπάρχει ακόμη και σήμερα στα χείλη των θαλασσινών μας, που ονομάζουν Μπαρμπαριά εκείνη την ίδια περιοχή της Τυνησίας και του Αλγερίου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]