Από τότε που άνοιξε τα μάτια της, η εμπέ, η μαμή, την προσφώνησε `η μικρή γκιουζέλ Ανθή`, Εκεί, στη μακρινή Αττάλεια, ξετύλιξε η ζωή το νήμα, μέσα σε σφιχτοδεμένα παιδικά χρόνια, στο τα-τα-τα-τα της Αττάλειας, σαν μουσική.
Ως τη στιγμή που την είδε ο καμπούρ-Γιάνγκος, έμπορος από τα μικράτα του, τη διεκδίκησε και την κέρδισε. Εκείνη στην ανατολή της ζήσης της κι εκείνος κοντά στη δύση. Κι ύστερα, ξανά ανακάτωσε ο Θεός την τράπουλα. Βρέθηκε η γκιουζέλ Ανθή και ο Γιάνγκος σε άλλο κομμάτι του κόσμου, μετά το διωγμό, στην Ελλάδα.
Πώς να στήσει ο καμπούρ-Γιάνγκος το νέο του κόσμο; Πόσο δικαίωμα έχει να απελπιστεί, να αφεθεί, να κάνει κύκλο γύρω απ` τον εαυτό του, με απρόσμενο τέλος; Πώς η μοίρα έφερε την Ανθή σε δρόμους ξένους, με έξι παιδιά και ένα ακόμα, ένα νέο μωρό, παιδί παρηγοριάς, να ψάχνει δύναμη μέσα από την ίδια τη ζωή, για να τη χαρίσει απλόχερα ως την τελευταία κουταλιά της ζήσης της;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]