Εκείνη δεν κατάλαβε την αλλαγή που έγινε στον άντρα της. Δεν κατάλαβε τη σωματική και ψυχική απομάκρυνση. Δεν έβλεπε το πρόβλημα που απλωνόταν μπροστά της. Είχε ξεχάσει να είναι γυναίκα εκτός από μάνα και νοικοκυρά. Χανόταν στον χρόνο των άλλων υποχρεώσεων και ήταν πάντα κουρασμένη. Μια γυναίκα, χαμένη στις καθημερινές της υποχρεώσεις. . . Εκείνος κοιτώντας το ταβάνι, το μυαλό του γύρισε στο βράδυ που πέρασε. ήταν τόσο όμορφα, που δεν μετάνιωσε για την πράξη του. Η Ελπίδα πρόσθεσε στη ζωή του αυτό που του έλειπε, αυτό που δεν έπαιρνε από τη Δέσποινα εδώ και χρόνια.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
