Ο Γουίλ Φρίμαν είναι τριάντα έξι ετών και δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να κάνει παιδιά. Ούτε καταλαβαίνει γιατί όλος ο κόσμος του έχει φάει τ` αυτιά να γίνει πατέρας. Ζει σ` ένα μοντέρνο διαμέρισμα στο Ίσλιγκτον, χωρίς παιχνίδια σκόρπια στο πάτωμα και χωρίς μαρμελάδες χυμένες πάνω στα CD του. Δε χρειάζεται να εργάζεται, χάρη στα δικαιώματα που εισπράττει από ένα φριχτό χριστουγεννιάτικο τραγούδι που έτυχε να γράψει ο πατέρας του το 1938. Ο Γουίλ αντιλαμβάνεται, χάρη σ` ένα τυχαίο γεγονός, τη σημασία των χωρισμένων μητέρων, ειδικά όταν αυτές μοιάζουν με την Τζούλι Κρίστι. Έτσι μπλέκεται με μια ομάδα χωρισμένων μητέρων και γι` αυτό το λόγο επινοεί ένα γιο δύο χρονών, την απουσία του οποίου χρειάζεται να δικαιολογεί συνεχώς, λέγοντας όλο και πιο τερατώδη ψέματα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]