Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην συναρπαστική περιπέτεια ενός παιδιού, του Βίκτωρα που βρέθηκε να ζει σαν άγριο ζώο σε πλήρη απομόνωση στα δάση της Αβεϊρόν της Ν. Γαλλίας, και στην ηρωική ψυχο-παιδαγωγική προσπάθεια του φημισμένου παιδαγωγού J. Itard για να το εντάξει στην κοινωνία, παρόλο που θεωρήθηκε ότι πάσχει από βαρειά νοητική καθυστέρηση και άρα μη εκπαιδεύσιμο. Ο Βίκτωρας αντί να βαδίζει, καλπάζει ή μετακινείται σαν τετράποδο, δεν μιλά, δεν καταλαβαίνει την ανθρώπινη γλώσσα, αντιδρά παράξενα στους ήχους. Είναι αδιάφορος σε όλα, χωρίς συναισθήματα ούτε λύπης ούτε χαράς. Παρουσιάζει βίαιες κρίσεις, δαγκώνει το χέρι που τον πλησιάζει. Τρέφεται με βελανίδια και ρίζες. Προσπαθεί να ξεφύγει, αποφεύγει τους ανθρώπους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]