Με αφορμή μια προκήρυξη για τον πανελλήνιο διαγωνισμό που είχε στείλει η Ευρώπη σ` όλα τα σχολεία, η κυρία Λέλα, η δασκάλα της πέμπτης τάξης, ενθαρρύνει τα παιδιά να ασχοληθούν με τον. . . Όμηρο! «Ο καθένας θα βάλει ένα λιθαράκι, γράφοντας με δικά του λόγια την περίληψη μιας ραψωδίας από την Οδύσσεια. Στο τέλος θα ενωθούν τα λιθαράκια και θα φτιαχτεί ένα ψηφιδωτό. Κι αυτό το ψηφιδωτό θα είναι η ψυχή του Ομήρου που ένα κομμάτι της όλοι κουβαλάμε. . .» εξηγεί στους μαθητές της. Λογάριαζε, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο, τα παιδιά της πέμπτης, που είδαν τον Οδυσσέα και τον Όμηρο με άλλο μάτι. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]