Ο Θράσος ποθεί να ζήσει τα φοιτητικά του χρόνια στην Αθήνα πλατιά, ανοιχτά, ελεύθερα, να χαρεί τον κόσμο και να κάνει πράγματα μεγάλα. Όλα αυτά για το πρόσωπο της Αφροδίτης, αυτό της αιώνιας νιότης και ομορφιάς, που τον περιμένει στο πέτρινο μπαλκονάκι της οδού Αραχώβης. Θα του χαρίσει φιλιά σαν φίμωτρα. Κι εκείνος, που θα έπρεπε να ρουφά τη ζωή ευτυχισμένος, γυρίζει αργοπερπάτητος με μόνο σκοπό να ικανοποιήσει μια άπληστη γυναικεία ψυχή. Λίγα μόνο λείψανα αξιοπρέπειας δεν είναι ικανά να επαναστατήσουν μέσα του και γρήγορα οδηγείται στην παρανομία για εκείνη. . . πάντα για την αναλλοίωτη, την αγέραστη, τη γυναίκα χωρίς ηλικία. Και ο δρόμος προβλέπεται χωρίς γυρισμό μέχρι να φανεί ένα πιστό χέρι, γνώριμο από τα παιδικά του χρόνια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]