Όπως είχε πει και ο Mr. K μια μέρα που τρώγαμε οι τρεις μας σούσι στο σπίτι:
- Κανείς δεν μπορεί να ζήσει μια ζωή ά-σουσι! Του άρεσε φαίνεται πόσο τραγουδιστό ακουγόταν όλο αυτό.
- Αφού το λες εσύ αγάπη μου, κάτι θα ξέρεις, είχε συνεχίσει το αστείο η Άννα.
- Αφού το λες εσύ. Αφού το λες. Αφού το. Αφούτο! (Επαναλάμβανε ο Mr. K λες και είχε πάθει εγκεφαλικό). Τι είναι το αφούτο; ρώτησε τελικά την Άννα κατενθουσιασμένος, ενώ εγώ προσπαθούσα ακόμα να καταλάβω τι συνέβαινε. Η Άννα τον κοιτούσε σκεπτική. Έπαιζε με τα ξυλάκια της και, κοιτώντας το σούσι στο τραπέζι, σκεφτόταν. Είχαν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Εγώ προσπαθούσα να καταλάβω πού το πήγαιναν.
- Αφούτο, ε; Ναι... Το αφούτο είναι σπέσιαλ συστατικό της ιταλικής κουζίνας, απάντησε τελικά η Άννα.
- Μμμμμμ... Ναι... Έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι σαν την τρούφα! Σαν το σαφράν! επιβεβαίωσε ο Mr. K.
Η Μαρία δυσκολεύεται να κατανοήσει αυτό που της συμβαίνει. Η Άννα προσπαθεί να το αποδεχτεί. Η Μαρία θα σοκαριστεί και θα θυμώσει. Η Άννα θα το αρνηθεί και θα λυγίσει. Η ζωή, τελικά, περίπλοκη. Το γέλιο, όμως, αστείρευτο σε ένα ταξίδι που θα τις ενώσει για πάντα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]