«Σ` αυτό το σκοτάδι θά `ρθει φως. Θα μας βοηθήσετε;» κραύγαζε κωδικοποιημένη η απόγνωση των κοριτσιών της οικογενείας Λίσμπον. Και αντηχεί ακόμη στ` αυτιά των ώριμων ανδρών, που αναψηλαφούν τα εφηβικά πάθη και τη θλίψη της στραγγαλισμένης νιότης τους στα πειστήρια της ανάμνησης και στη λήθη. Σαν άλλοι ιδανικοί αυτόχειρες, μιας παρθενίας καταδικασμένης στα ισόβια δεσμά του ανικανοποίητου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
