Αυτά που συνέβησαν, από τη πρώτη δισκογραφική κυκλοφορία τραγουδιών μου, από το 1989 («Ελλάς») μέχρι σήμερα («Ξυπόλητα φεγγάρια») μοιάζουν με ένα μαγευτικό-εξωπραγματικό όνειρο. Σα μια απίστευτη ταινία σινεμά, ανεπανάληπτων συγκινήσεων, με μεθυστικά χρώματα, αρώματα και νέκταρ, χωρίς αρχή-μέση και τέλος. Σα παραμύθι χωρίς σκηνοθέτη. Ερήμην! Ξετυλίγοντας το εικοσάχρονο κουβάρι, αυτής της ανεπανάληπτης διαδρομής, νοιώθω πως βιώνω το πιο όμορφο ψέμα της ζωής μου. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
