Εκείνος, ένα σερνικό έτοιμος για όλα και μόνιμα πεινασμένο για ...όλες. Εκείνη, κυρία με τρόπους και στιλ. Εκείνος, αλανιάρης. Εκείνη, ντίβα και κλασάτη, που τό` παιζε αζούληχτη, μα ήταν κατά βάθος μια τριγυρίστρω του κερατά. Εκείνος πέθαινε για κείνη κι εκείνη τον πέθαινε με το σνόμπισμά της. «Τη θέλω, γαμώ τα μουστάκια μου, γαμώ...» έκλαιγε το μέσα του. Ώσπου τα κατάφερε. Και τότε είδε την άλλη. Η άλλη ήταν ένα τίποτα. Από κείνα τα γνωστά «τίποτα», που μόνο να δίνουν ξέρουν στη ζωή τους. «Είσαι για μια παράλληλη μωρό μου;», της πρότεινε, πιο πολύ για ...ψυχικό παρά γιατί του άρεσε στ` αλήθεια. Ούτε και η συνέχεια του άρεσε. Αλλά ο κόσμος του είχε ήδη γκρεμιστεί. Ίσως γι` αυτό απειλεί να γκρεμίσει τώρα και το δικό σας κόσμο. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]