"Δεν είμαι Ισραηλινός, διαμαρτυρήθηκε ο Μάλκο. Η οργή που ένιωθε έσβηνε το φόβο του. Αυτό που ζούσε έμοιαζε με κάκο θεατρικό έργο. Γονατισμένος στο χείλος του τάφου που έιχε σκάψει γι` αυτόν , άκουσε την παγωμένη από μίσος φωνή του Ρασινίτι να λέει:
- Τόσο το χειρότερο για σένα. Κάνε, τουλάχιστον, μια προσευχή πριν πεθάνεις. Ένιωσε την κάνη του όπλου να ακουμπάει στον αυχένα του και άκουσε το κροτάλισμα της ασφάλειας όταν το όπλισε η νεαρή Παλαιστίνια. Αυτή τη φορά δεν ήταν θέατρο. Τον χωρίζουν από την αιωνιότητα κλάσματα δευτερολέπτων! "
