«Όταν εξελέγην Πρόεδρος της Μακεδονίας, μίλησα στη Βουλή και έκλεισα την ομιλία μου με δύο συνθήματα. Βγήκαν και τα δύο μέσα απ` την καρδιά μου. Το ένα ήταν το γνωστό, παλιό και ιδιαίτερα αγαπητό στον κόσμο `Ζήτω η Μακεδονία!`. Το άλλο ήταν καινούργιο. Είπα: `Η Μακεδονία είναι όλα όσα έχουμε!`. (...) Μέσα μου ωρίμαζε σιγά σιγά η σκέψη ότι αυτός ο μακεδονικός, περήφανος αλλά βασανισμένος λαός κατάφερε τελικά να διαφυλάξει κάτι ως το πιο πολύτιμο πράγμα που είχε. Διαφύλαξε τη συνείδηση ότι έχει δική του πατρίδα, γη των δικών του προγόνων, διαφύλαξε τη Μακεδονία. Έτσι, φύλαξε και διαφύλαξε τη δική του Μακεδονία όχι μόνο ως το πιο πολύτιμο πράγμα που είχε, αλλά και ως κάτι το μοναδικό, κάτι που κληρονόμησε από τους προγόνους του και το έχει για να το παραδώσει στους απογόνους του». (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
