[...] Είναι ανάγκη να φωτισθούν μερικές πτυχές της δραστηριότητάς του για να καταδειχθεί μια προσωπικότητα με πολλές αρετές που προσπαθεί να σκιάσει επί χρόνια η επίμονη προπαγάνδα της Αριστεράς. Νεαρός ακόμη, πριν στρατευθεί, κατατάσσεται εθελοντής και μετέχει στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 - 1913 για την Απελευθέρωση των αλύτρωτων αδελφών μας και της Βορείου Ελλάδος. Συνταγματάρχης πλέον, μετά τη φοίτησή του στη Σχολή Ευελπίδων και τη συμμετοχή του σε όλες σχεδόν τις εκστρατείες και τις πολεμικές επιχειρήσεις της εποχής, είναι εκείνος που κατά το Κίνημα της 22ης Αυγούστου 1926 επικεφαλής ενός από τα δύο ``Δημοκρατικά Τάγματα των Αθηνών`` θα συμβάλει αποφασιστικά στην ανατροπή του δικτάτορα Θ. Παγκάλου. Ενώ θα μπορούσε ελισσόμενος να φθάσει στα ανώτατα στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα, όπως συνέβη με άλλους συναδέλφους του στην κρίσιμη εκείνη ενδεκαετία της Α` Δημοκρατίας ( 1924 - 1935 ) με τα αλλεπάλληλα Κινήματα, παρετήθη του στρατεύματος το 1928 παρά το ότι ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος τον επανέφερε στις τάξεις του Στρατού, ύστερα από άδικη κατηγορία προκλήσεως σοβαρών επεισοδίων στην Αθήνα για τα οποία είχε καταδικασθεί. Η παραίτησή του είχε αφορμή την οξεία αντίθεσή του με την τότε ηγεσία του Στρατεύματος για θέματα που αφορούσαν τον τρόπο εξοπλισμού του Στρατού με σύγχρονα όπλα. Ο Ζέρβας δεν επωφελείται στη δεκαετία του `30 από τις συχνές εναλλαγές Πραξικοπημάτων και Κινημάτων ( Κίνημα Πλαστήρα 1933, Βενιζέλου 1935, Κονδύλη 1935, Δικτατορία Μεταξά 1936 ), για να καθέξει αξιώματα ως γνωστή στρατιωτική φυσιογνωμία. Θα έρθει η ώρα του όταν στην Κατοχή θα ιδρύσει τον ``Εθνικό Δημοκρατικό Ελληνικό Σύνδεσμο`` ( ΕΔΕΣ ) από στελέχη του παλαιού δημοκρατικού βενιζελικού χώρου. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]