Συνήθως, η αναφορά στα γραφεία συνοικεσίων συνοδεύεται από ξάφνιασμα, μειδίαμα και προκατάληψη. Πώς γίνεται ένας τέτοιος θεσμός να επιβιώνει στην εποχή μας που κομπάζει για την απελευθέρωση του ατόμου; Μια πιο προσεκτική ματιά γύρω μας είναι αρκετή για να φανεί πως δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες. Η εποχή μας γέννησε νέα δεσμά, μεγέθυνε υπερβολικά τον ατομικισμό και εξώθησε στο περιθώριο αρκετούς ανθρώπους, διευρύνοντας σε υπερβολικό βαθμό το αίσθημα της μοναξιάς και της έλλειψης επικοινωνίας. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι να προσφέρει ιστορίες γαργαλιστικές, αλλά να μιλήσει για το πώς τα πράγματα αλλάζουν και όλο και κάποιος σπόρος από τα παλιά επιζεί προσαρμοσμένος στις νέες συνθήκες. Χρησιμοποιώντας επιστολές ενδιαφερομένων προς γραφεία συνοικεσίων το βιβλίο επιχειρεί να μιλήσει για τη σύγχρονη κοινωνία και τις διαδρομές της. Κυρίως όμως νοιάζεται να αναδείξει τις ιστορίες των ανθρώπων που εκφράζουν την αγωνία πολλών από εμάς: την ανάγκη της συντροφικότητας και τον εξορκισμό της μοναξιάς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]