`Ο ΤΟΙΧΟΣ`:
Δεν είναι από τους ανθρώπους που ξεχνούνε εύκολα, κι όμως ένα πλήθος πράματα έχουνε φύγει εντελώς από το μυαλό της.
Κάπου - κάπου ξανάρχεται ένα τόσο - δα κομματάκι από το καθένα. Παραδείγματος χάρη, ένα πετραδάκι στο ράμφος ενός πουλιού γυρίζει στη σκέψη της.
Αυτό είναι όλο!
Και σιγά - σιγά ένας πελώριος, σταχτερός τοίχος ορθώνεται μπροστά της· το πετραδάκι ξεκόλλησε από κει, βλέπει καθαρά τον τοίχο, βαρύ και στεγνό, και τόσο καλοχτισμένο, που είδε κι έπαθε το σπουργίτι -γιατί σπουργίτι ήτανε το πουλί- για να τραβήξει το λιθαράκι· κι όμως ούτε ίχνος τρυπίτσας δεν έδειξε τη ζημία του τοίχου.
`Για τόσο, λοιπόν, μικρό πράμα μοχθούσε τόση ώρα το πετούμενο;`
Μα μια και ο τοίχος ξαναγύρισε στη μνήμη της, ήρθε με όλο του το βάρος και την πλήξη που της έφερε όταν τον πρωταντίκρισε. Τώρα τα θυμάται όλα! [...]