Αμύθητος κήπος
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-04-4217-5
Κέδρος, Αθήνα, 11/2011
1η έκδ.
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 11.94 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
14 x 21 εκ., 160 γρ., 79 σελ.
Περιγραφή

"Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να χαράξει στις καρδιές των αναγνωστών μία νέα ευαισθησία. Μία νέα αντίληψη για τον άνθρωπο, τη φύση και τις ιδέες που κυριαρχούν στη ζωή.

Οι στίχοι με ό,τι υπαινίσσονται, υπενθυμίζουν στον αναγνώστη τους αμύθητους κήπους που υπάρχουν γύρω μας αλλά και μέσα μας και τους οποίους έχουμε λησμονήσει ή έχουμε απαρνηθεί εξαιτίας της όποιας υλικής ευδαιμονίας ή των γκρίζων τοπίων που έχει δημιουργήσει ο άκρατος καταναλωτισμός. Είναι καιρός, ο άνθρωπος να ανακαλύψει ή να ξαναανακαλύψει τους δικούς του αμύθητους κήπους και να τους καλλιεργήσει. Ο τίτλος του βιβλίου αλλά και το περιεχόμενό του κρύβουν και κάποια ειρωνεία κι έναν σαρκασμό για όλους εκείνους που συσσωρεύουν στη ζωή τους υλικά αμύθητα πλούτη. Εάν σε κάτι μας βοηθά η ποίηση είναι αυτό: με την ποίηση μικραίνει η απόστασή μας από το απίστευτο και την ουτοπία και συνειδητοποιούμε πιο γρήγορα την τραγικότητα της ζωής".

Έφυγα μα θα ξανάθρω
Ανασαίνω έναν βέβηλο καιρό
Από κήπους διαβαίνουμε
Η μουσική ακουγόταν από παντού
Η άγνοια της αγάπης
Θυσιαστήριο είναι η μνήμη
Στη γλώσσα των κήπων υπακούω
Γιατί κάθε άνθρωπος
Μην εμπιστεύεστε τα ποιήματα
Δεν υπάρχει ουρανός για τους απελπισμένους
Κυλάει ο φόβος
Τι ωραία που μπαίνει η λύπη από το παράθυρό μου
Θαρραλέο είναι να ανοίγεις δρόμους
Το πορφυρό των λύκων
Γιατί απαραίτητα πρέπει να μιλώ
Ένα δάκρυ στο σύμπαν
Το μέλλον
Ο χρόνος
Το κατοικίδιό μου ο θάνατος
Η στέρηση είναι το παν
Η σταγόνα βροχής
Να πάθεις θάλασσα
Εγκωμιάζω τον κήπο
Ο λυγμός και ο καθρέφτης
Ο μυστικός τόπος
Εκεί όπου υπάρχεις
Μην επιστρέφεις
Άφησε τη μνήμη
Στις λόχμες
Δε θέλω άλλα παραμύθια
Ένα παιδί συλλέγει φως Αναστάσιμο
Γράφω ποιήματα
Τα βράδια ονειρεύομαι κήπους
Κι όπως θα νοσταλγώ
Πού αναπαύονται τα πουλιά ;
Τσαλακωμένο ποίημα
Το βιβλίο της μουσικής
Κήπος είναι
Η μνήμη είναι συνήθως ανυπάκουη
Παγκόσμια ημέρα αποταμίευσης
Μια πεταλούδα
Η αληθινή πατρίδα των ποιητών
Ευδαιμονία
Φυσάει αγάπη
Την ψυχή μου πήρε ο κήπος
Πρέπει να διαβείς
Όλο τη θάλασσα βλέπω
Ο ποιητής Γιώργος Βαφόπουλος
Λυγμούς συλλέγει σήμερα ο κήπος
Κι έρχεται απαλά η τέφρα
Από μικρό ουρανό
Κοιτάξτε με, είμαι ευτυχισμένος
Είμαστε εθισμένοι στο φόβο
Είμαι ένα δέντρο της πόλης
Η ύπουλη λέξη
Μια κυρία περπατά αμέριμνη
Τα χρόνια αιμορραγούν
Ο επόμενος θάνατος
Κάποτε μας προλαβαίνει και η σκουριά
Πάντα ν΄ανταμώνουμε
Πρώτες δημοσιεύσεις

Add: 2014-01-01 00:00:00 - Upd: 2014-01-01 00:00:00