Καθένας από εμάς τρώει όσο τρώει κυρίως λόγω του περιβάλλοντός του. Τρώμε πολύ λόγω πείνας, αλλά και λόγω της οικογένειας και των φίλων μας, των συσκευασιών και των πιάτων, των ονομάτων και των αριθμών, των προϊόντων και των χρωμάτων, των σχημάτων και των οσμών, των αποστάσεων και των περισπασμών, των ντουλαπιών και των σκευών. Η λίστα είναι σχεδόν αόρατη. Αόρατη; (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
