(. . .) Όχι, όχι, αυτό είναι αδύνατο. Είναι αδύνατο να δεχθείς οτιδήποτε δεν είναι αληθινό. Ό,τι είναι αληθινό είναι ωραίο. Μέσα από το παρόν ανακαλύπτεις την πραγματικότητα, την αλήθεια, την ομορφιά της κίνησης, τη δράση των ιδεών και των προσώπων, την απόλυτη ύπαρξη. Δε μπορείς πια να δεχθείς τίποτε κίβδηλο. Δε μπορείς να πράξεις τίποτε κίβδηλο. Δε μπορείς να ζητάς έναν κόσμο φτιαγμένο για να σε βολεύει, ένα ταπεινό προϊόν υπολογισμού, που θα υποκαθιστούσε την πραγματικότητα. Δε μπορείς να δεχθείς να είσαι παρών και να μη ζεις. Δε συμβιβάζεσαι. Κινείσαι. Υπάρχεις πάνω από την αδιάκοπη κίνηση. Ποτέ δεν αρχίζεις, δεν τελειώνεις ποτέ. Έχεις γίνει άναρχος, αυτάρκης, είσαι μόνος. Ελεύθερος και μόνος. Κι έρχονται εκείνες οι στιγμές, που επιθυμείς να ταυτιστείς με την αρχέγονη ουσία σου, ένα υποθετικό σημείο του χώρου και του χρόνου, τόσο άπειρα μικρό, συμπυκνωμένο, καθαρό, ατόφιο και τόσο όμοιο με το άπειρο! Τότε έχεις φθάσει στην απόπειρα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]