(. . .) Η καθαρεύουσα γλώσσα που χρησιμοποίησε στα έργα του τον αδικεί ίσως και τον απομονώνει από το σημερινό αναγνωστικό κοινό, ο ίδιος ωστόσο στη δύση της ζωής του αναγνωρίζει την αξία και τη ζωντάνια της δημοτικής. Στο παρόν κείμενο συναντούμε την γνώριμη ηθογραφία του Λυκούδη, με εμφανείς πάντοτε τις κοινωνικές και πολιτικές του ανησυχίες.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
